https://x.com/sureshbhatt686/status/1821722931149582605
Food and exercise can treat depression as well as a psychologist, a study found. And it’s cheaper
Over eight weeks, those scores showed symptoms of depression reduced for participants in the lifestyle program (42 per cent) and the psychotherapy program (37 per cent). That difference was not statistically or clinically meaningful so we could conclude both treatments were as good as each other.
Representative image of brain
Credit: iStock photo
Adrienne O'Neil and Sophie Mahoney for The Conversation
Melbourne: Around 3.2 million Australians live with depression. At the same time, few Australians meet recommended dietary or physical activity guidelines. What has one got to do with the other? Our world-first trial, published this week, shows improving diet and doing more physical activity can be as effective as therapy with a psychologist for treating low-grade depression.
Previous studies (including our own) have found “lifestyle” therapies are effective for depression. But they have never been directly compared with psychological therapies – until now.
Amid a nation-wide shortage of mental health professionals, our research points to a potential solution. As we found lifestyle counselling was as effective as psychological therapy, our findings suggest dietitians and exercise physiologists may one day play a role in managing depression.
What did our study measure?
During the prolonged COVID lockdowns, Victorians’ distress levels were high and widespread. Face-to-face mental health services were limited.
Our trial targeted people living in Victoria with elevated distress, meaning at least mild depression but not necessarily a diagnosed mental disorder. Typical symptoms included feeling down, hopeless, irritable or tearful.
We partnered with our local mental health service to recruit 182 adults and provided group-based sessions on Zoom. All participants took part in up to six sessions over eight weeks, facilitated by health professionals.
Half were randomly assigned to participate in a program co-facilitated by an accredited practising dietitian and an exercise physiologist. That group – called the lifestyle program – developed nutrition and movement goals: -eating a wide variety of foods -choosing high-fibre plant foods -including high quality fats -limiting discretionary foods, such as those high in saturated fats and added sugars doing enjoyable physical activity.
The second group took part in psychotherapy sessions convened by two psychologists. The psychotherapy program used cognitive behavioural therapy (CBT), the gold standard for treating depression in groups and when delivered remotely.
In both groups, participants could continue existing treatments (such as taking antidepressant medication). We gave both groups workbooks and hampers. The lifestyle group received a food hamper, while the psychotherapy group received items such as a colouring book, stress ball and head massager.
Lifestyle therapies just as effective
We found similar results in each program. At the trial’s beginning we gave each participant a score based on their self-reported mental health. We measured them again at the end of the program.
Over eight weeks, those scores showed symptoms of depression reduced for participants in the lifestyle program (42 per cent) and the psychotherapy program (37 per cent). That difference was not statistically or clinically meaningful so we could conclude both treatments were as good as each other.
There were some differences between groups. People in the lifestyle program improved their diet, while those in the psychotherapy program felt they had increased their social support – meaning how connected they felt to other people – compared to at the start of the treatment.
Participants in both programs increased their physical activity. While this was expected for those in the lifestyle program, it was less expected for those in the psychotherapy program. It may be because they knew they were enrolled in a research study about lifestyle and subconsciously changed their activity patterns, or it could be a positive by-product of doing psychotherapy.
There was also not much difference in cost. The lifestyle program was slightly cheaper to deliver: A$482 per participant, versus $503 for psychotherapy. That’s because hourly rates differ between dietitians and exercise physiologists, and psychologists.
What does this mean for mental health workforce shortages?
Demand for mental health services is increasing in Australia, while at the same time the workforce faces worsening nation-wide shortages.
Psychologists, who provide about half of all mental health services, can have long wait times. Our results suggest that, with the appropriate training and guidelines, allied health professionals who specialise in diet and exercise could help address this gap.
Lifestyle therapies can be combined with psychology sessions for multi-disciplinary care. But diet and exercise therapies could prove particularly effective for those on waitlists to see a psychologists, who may be receiving no other professional support while they wait.
Many dietitians and exercise physiologists already have advanced skills and expertise in motivating behaviour change. Most accredited practising dietitians are trained in managing eating disorders or gastrointestinal conditions, which commonly overlap with depression.
There is also a cost argument. It is overall cheaper to train a dietitian ($153,039) than a psychologist ($189,063) – and it takes less time.
Potential barriers
Australians with chronic conditions (such as diabetes) can access subsidised dietitian and exercise physiologist appointments under various Medicare treatment plans. Those with eating disorders can also access subsidised dietitian appointments. But mental health care plans for people with depression do not support subsidised sessions with dietitians or exercise physiologists, despite peak bodies urging them to do so.
Increased training, upskilling and Medicare subsidies would be needed to support dietitians and exercise physiologists to be involved in treating mental health issues.
Our training and clinical guidelines are intended to help clinicians practising lifestyle-based mental health care within their scope of practice (activities a health care provider can undertake).
Future directions
Our trial took place during COVID lockdowns and examined people with at least mild symptoms of depression who did not necessarily have a mental disorder. We are seeking to replicate these findings and are now running a study open to Australians with mental health conditions such as major depression or bipolar disorder.
(Adrienne O'Neil is a Professor at Food & Mood Centre, Deakin University and Sophie Mahoney is an Associate Research Fellow at Food and Mood Centre, Deakin University)
=====================================================
ખોરાક અને કસરત ડિપ્રેશનની સાથે સાથે મનોવૈજ્ઞાનિક પણ સારવાર કરી શકે છે, એમ એક અભ્યાસમાં જાણવા મળ્યું છે. અને તે સસ્તું છે
deccanherald.com/science/food-and-exercise-can-treat-depression-as-well-as-a-psychologist-a-study-found-and-its-cheaper-3136220
આઠ અઠવાડિયામાં, તે સ્કોર્સ જીવનશૈલી કાર્યક્રમ (42 ટકા) અને મનોરોગ ચિકિત્સા કાર્યક્રમ (37 ટકા) માં સહભાગીઓ માટે ડિપ્રેશનના લક્ષણોમાં ઘટાડો દર્શાવે છે. તે તફાવત આંકડાકીય અથવા તબીબી રીતે અર્થપૂર્ણ ન હતો તેથી અમે તારણ કાઢી શકીએ છીએ કે બંને સારવાર એકબીજા જેટલી સારી હતી.
મગજની પ્રતિનિધિ છબી
ક્રેડિટ: iStock ફોટો
વાર્તાલાપ માટે એડ્રિન ઓ'નીલ અને સોફી મહોની
મેલબોર્નઃ લગભગ 3.2 મિલિયન ઓસ્ટ્રેલિયન લોકો ડિપ્રેશન સાથે જીવે છે. તે જ સમયે, થોડા ઓસ્ટ્રેલિયનો ભલામણ કરેલ આહાર અથવા શારીરિક પ્રવૃત્તિ માર્ગદર્શિકાને પૂર્ણ કરે છે. એકને બીજા સાથે શું લેવાદેવા છે? આ અઠવાડિયે પ્રકાશિત થયેલ અમારી વિશ્વ-પ્રથમ અજમાયશ દર્શાવે છે કે આહારમાં સુધારો કરવો અને વધુ શારીરિક પ્રવૃત્તિ કરવી એ નિમ્ન-ગ્રેડ ડિપ્રેશનની સારવાર માટે મનોવૈજ્ઞાનિક સાથેની ઉપચાર જેટલી અસરકારક હોઈ શકે છે.
અગાઉના અભ્યાસો (આપણા પોતાના સહિત)એ શોધી કાઢ્યું છે કે "જીવનશૈલી" ઉપચાર ડિપ્રેશન માટે અસરકારક છે. પરંતુ અત્યાર સુધી - મનોવૈજ્ઞાનિક ઉપચારો સાથે તેમની સીધી સરખામણી ક્યારેય કરવામાં આવી નથી.
માનસિક સ્વાસ્થ્ય વ્યાવસાયિકોની રાષ્ટ્રવ્યાપી અછત વચ્ચે, અમારું સંશોધન સંભવિત ઉકેલ તરફ નિર્દેશ કરે છે. જીવનશૈલી પરામર્શ મનોવૈજ્ઞાનિક થેરાપી જેટલું જ અસરકારક હોવાનું અમને જણાયું છે, અમારા તારણો સૂચવે છે કે ડાયેટિશિયન અને કસરત ફિઝિયોલોજિસ્ટ એક દિવસ ડિપ્રેશનના સંચાલનમાં ભૂમિકા ભજવી શકે છે.
અમારા અભ્યાસે શું માપ્યું?
લાંબા સમય સુધી COVID લોકડાઉન દરમિયાન, વિક્ટોરિયનોની તકલીફનું સ્તર ઊંચું અને વ્યાપક હતું. સામ-સામે માનસિક સ્વાસ્થ્ય સેવાઓ મર્યાદિત હતી.
અમારા અજમાયશમાં વિક્ટોરિયામાં રહેતા લોકોને એલિવેટેડ ડિસઓર્ડર સાથે લક્ષિત કરવામાં આવ્યા હતા, જેનો અર્થ ઓછામાં ઓછો હળવો ડિપ્રેશન છે પરંતુ તે જરૂરી નથી કે માનસિક વિકારનું નિદાન થયું હોય. લાક્ષણિક લક્ષણોમાં નિરાશા, નિરાશા, ચીડિયા અથવા આંસુનો સમાવેશ થાય છે.
અમે 182 પુખ્તોની ભરતી કરવા માટે અમારી સ્થાનિક માનસિક આરોગ્ય સેવા સાથે ભાગીદારી કરી અને ઝૂમ પર જૂથ-આધારિત સત્રો પ્રદાન કર્યા. તમામ સહભાગીઓએ આઠ અઠવાડિયામાં છ સત્ર સુધી ભાગ લીધો હતો, જેમાં આરોગ્ય વ્યાવસાયિકો દ્વારા સુવિધા આપવામાં આવી હતી.
માન્યતાપ્રાપ્ત પ્રેક્ટિસિંગ ડાયેટિશિયન અને એક્સરસાઇઝ ફિઝિયોલોજિસ્ટ દ્વારા સહ-સુવિધાવાળા પ્રોગ્રામમાં ભાગ લેવા માટે અડધાને રેન્ડમલી સોંપવામાં આવ્યા હતા. તે જૂથ - જેને જીવનશૈલી કાર્યક્રમ કહેવામાં આવે છે - પોષણ અને ચળવળના લક્ષ્યો વિકસાવ્યા: -વિવિધ પ્રકારના ખોરાક ખાવું -ઉચ્ચ ફાઇબરવાળા છોડના ખોરાકની પસંદગી -જેમાં ઉચ્ચ ગુણવત્તાની ચરબીનો સમાવેશ થાય છે -વિવેકાધીન ખોરાકને મર્યાદિત કરવો, જેમ કે સંતૃપ્ત ચરબી અને ઉમેરેલી ખાંડ આનંદપ્રદ શારીરિક પ્રવૃત્તિ.
બીજા જૂથે બે મનોવૈજ્ઞાનિકો દ્વારા બોલાવવામાં આવેલા મનોરોગ ચિકિત્સા સત્રોમાં ભાગ લીધો હતો. મનોરોગ ચિકિત્સા કાર્યક્રમ જ્ઞાનાત્મક વર્તણૂકીય થેરાપી (CBT) નો ઉપયોગ કરે છે, જે જૂથોમાં ડિપ્રેશનની સારવાર માટેનું સુવર્ણ ધોરણ છે અને જ્યારે દૂરથી વિતરિત કરવામાં આવે છે.
બંને જૂથોમાં, સહભાગીઓ હાલની સારવાર ચાલુ રાખી શકે છે (જેમ કે એન્ટીડિપ્રેસન્ટ દવાઓ લેવી). અમે બંને જૂથોને વર્કબુક અને હેમ્પર્સ આપ્યા. જીવનશૈલી જૂથને ફૂડ હેમ્પર મળ્યું, જ્યારે મનોરોગ ચિકિત્સા જૂથને કલરિંગ બુક, સ્ટ્રેસ બોલ અને હેડ મસાજર જેવી વસ્તુઓ મળી.
જીવનશૈલી ઉપચારો એટલી જ અસરકારક છે
અમને દરેક પ્રોગ્રામમાં સમાન પરિણામો મળ્યાં છે. ટ્રાયલની શરૂઆતમાં અમે દરેક સહભાગીને તેમના સ્વ-રિપોર્ટ કરેલા માનસિક સ્વાસ્થ્યના આધારે સ્કોર આપ્યો. અમે પ્રોગ્રામના અંતે તેમને ફરીથી માપ્યા.
આઠ અઠવાડિયામાં, તે સ્કોર્સ જીવનશૈલી કાર્યક્રમ (42 ટકા) અને મનોરોગ ચિકિત્સા કાર્યક્રમ (37 ટકા) માં સહભાગીઓ માટે ડિપ્રેશનના લક્ષણોમાં ઘટાડો દર્શાવે છે. તે તફાવત આંકડાકીય અથવા તબીબી રીતે અર્થપૂર્ણ ન હતો તેથી અમે તારણ કાઢી શકીએ છીએ કે બંને સારવાર એકબીજા જેટલી સારી હતી.
જૂથો વચ્ચે કેટલાક તફાવતો હતા. જીવનશૈલી કાર્યક્રમના લોકોએ તેમના આહારમાં સુધારો કર્યો, જ્યારે મનોરોગ ચિકિત્સા કાર્યક્રમમાં સામેલ લોકોએ અનુભવ્યું કે તેઓએ તેમનો સામાજિક સમર્થન વધાર્યું છે - જેનો અર્થ છે કે તેઓ અન્ય લોકો સાથે કેવી રીતે જોડાયેલા છે - સારવારની શરૂઆતની સરખામણીમાં.
બંને કાર્યક્રમોમાં સહભાગીઓએ તેમની શારીરિક પ્રવૃત્તિમાં વધારો કર્યો. જ્યારે જીવનશૈલી કાર્યક્રમમાં સામેલ લોકો માટે આ અપેક્ષિત હતું, ત્યારે મનોરોગ ચિકિત્સા કાર્યક્રમના લોકો માટે તેની અપેક્ષા ઓછી હતી. તે એટલા માટે હોઈ શકે છે કારણ કે તેઓ જાણતા હતા કે તેઓ જીવનશૈલી વિશેના સંશોધન અભ્યાસમાં નોંધાયેલા છે અને અર્ધજાગૃતપણે તેમની પ્રવૃત્તિની પેટર્ન બદલી છે, અથવા તે મનોરોગ ચિકિત્સા કરવાના હકારાત્મક આડપેદાશ હોઈ શકે છે.
ખર્ચમાં પણ બહુ ફરક નહોતો. જીવનશૈલી કાર્યક્રમ આપવા માટે થોડો સસ્તો હતો: પ્રતિભાગી દીઠ A$482, મનોરોગ ચિકિત્સા માટે $503ની સામે. તે એટલા માટે છે કારણ કે આહારશાસ્ત્રીઓ અને કસરત ફિઝિયોલોજિસ્ટ્સ અને મનોવૈજ્ઞાનિકો વચ્ચે કલાકદીઠ દરો અલગ પડે છે.
માનસિક સ્વાસ્થ્ય કર્મચારીઓની અછત માટે આનો અર્થ શું છે?
ઑસ્ટ્રેલિયામાં માનસિક સ્વાસ્થ્ય સેવાઓની માંગ વધી રહી છે, જ્યારે તે જ સમયે કર્મચારીઓને રાષ્ટ્રવ્યાપી તંગીનો સામનો કરવો પડી રહ્યો છે.
મનોવૈજ્ઞાનિકો, જેઓ લગભગ અડધી માનસિક સ્વાસ્થ્ય સેવાઓ પૂરી પાડે છે, તેઓ લાંબા સમય સુધી રાહ જોઈ શકે છે. અમારા પરિણામો સૂચવે છે કે, યોગ્ય તાલીમ અને દિશાનિર્દેશો સાથે, આહાર અને વ્યાયામમાં નિષ્ણાત એવા સંલગ્ન આરોગ્ય વ્યાવસાયિકો આ અંતરને દૂર કરવામાં મદદ કરી શકે છે.
જીવનશૈલી મી
—-----------------------------------------------------------------------------------------
एक अध्ययन में पाया गया है कि भोजन और व्यायाम मनोवैज्ञानिक के समान ही अवसाद का भी इलाज कर सकते हैं। और यह सस्ता है
deccanherald.com/science/food-and-exercise-can-treat-depression-as-well-as-a-psycholog-a-study-found-and-its-cheaper-3136220
आठ हफ्तों में, उन अंकों ने जीवनशैली कार्यक्रम (42 प्रतिशत) और मनोचिकित्सा कार्यक्रम (37 प्रतिशत) में प्रतिभागियों के लिए अवसाद के लक्षणों को कम दिखाया। यह अंतर सांख्यिकीय या चिकित्सकीय रूप से सार्थक नहीं था इसलिए हम यह निष्कर्ष निकाल सकते हैं कि दोनों उपचार एक-दूसरे के समान ही अच्छे थे।
मस्तिष्क की प्रतिनिधि छवि
श्रेय: आईस्टॉक फोटो
वार्तालाप के लिए एड्रिएन ओ'नील और सोफी महोनी
मेलबर्न: लगभग 32 लाख आस्ट्रेलियाई लोग अवसाद से ग्रस्त हैं। साथ ही, कुछ ऑस्ट्रेलियाई अनुशंसित आहार या शारीरिक गतिविधि दिशानिर्देशों को पूरा करते हैं। एक का दूसरे से क्या लेना-देना? इस सप्ताह प्रकाशित हमारा विश्व-प्रथम परीक्षण दर्शाता है कि आहार में सुधार करना और अधिक शारीरिक गतिविधि करना निम्न-श्रेणी के अवसाद के इलाज के लिए मनोवैज्ञानिक के साथ उपचार जितना प्रभावी हो सकता है।
पिछले अध्ययनों (हमारे अपने सहित) ने पाया है कि "जीवनशैली" उपचार अवसाद के लिए प्रभावी हैं। लेकिन अब तक उनकी तुलना सीधे तौर पर मनोवैज्ञानिक उपचारों से नहीं की गई है।
राष्ट्रव्यापी मानसिक स्वास्थ्य पेशेवरों की कमी के बीच, हमारा शोध एक संभावित समाधान की ओर इशारा करता है। जैसा कि हमने पाया कि जीवनशैली परामर्श मनोवैज्ञानिक चिकित्सा जितना ही प्रभावी था, हमारे निष्कर्ष बताते हैं कि आहार विशेषज्ञ और व्यायाम फिजियोलॉजिस्ट एक दिन अवसाद के प्रबंधन में भूमिका निभा सकते हैं।
हमारे अध्ययन ने क्या मापा?
लंबे समय तक कोविड लॉकडाउन के दौरान, विक्टोरियन लोगों का संकट स्तर उच्च और व्यापक था। आमने-सामने मानसिक स्वास्थ्य सेवाएँ सीमित थीं।
हमारे परीक्षण में विक्टोरिया में रहने वाले उन लोगों को लक्षित किया गया जो अत्यधिक परेशानी से पीड़ित थे, जिसका अर्थ है कम से कम हल्का अवसाद लेकिन जरूरी नहीं कि मानसिक विकार का निदान किया गया हो। विशिष्ट लक्षणों में उदास महसूस करना, निराशा, चिड़चिड़ापन या आंसू आना शामिल है।
हमने 182 वयस्कों को भर्ती करने के लिए अपनी स्थानीय मानसिक स्वास्थ्य सेवा के साथ साझेदारी की और ज़ूम पर समूह-आधारित सत्र प्रदान किए। सभी प्रतिभागियों ने स्वास्थ्य पेशेवरों की सहायता से आठ सप्ताह तक छह सत्रों में भाग लिया।
आधे को यादृच्छिक रूप से एक मान्यता प्राप्त अभ्यास आहार विशेषज्ञ और एक व्यायाम फिजियोलॉजिस्ट द्वारा सह-सुविधा वाले कार्यक्रम में भाग लेने के लिए सौंपा गया था। उस समूह - जिसे जीवनशैली कार्यक्रम कहा जाता है - ने पोषण और आंदोलन लक्ष्य विकसित किए: -विभिन्न प्रकार के खाद्य पदार्थ खाना -उच्च फाइबर वाले पौधों के खाद्य पदार्थों का चयन करना -उच्च गुणवत्ता वाले वसा सहित -विवेकाधीन खाद्य पदार्थों को सीमित करना, जैसे कि संतृप्त वसा और अतिरिक्त शर्करा वाले खाद्य पदार्थों को आनंददायक बनाना शारीरिक गतिविधि.
दूसरे समूह ने दो मनोवैज्ञानिकों द्वारा बुलाए गए मनोचिकित्सा सत्रों में भाग लिया। मनोचिकित्सा कार्यक्रम में संज्ञानात्मक व्यवहार थेरेपी (सीबीटी) का उपयोग किया गया, जो समूहों में अवसाद के इलाज के लिए स्वर्ण मानक है और जब दूर से वितरित किया जाता है।
दोनों समूहों में, प्रतिभागी मौजूदा उपचार (जैसे अवसादरोधी दवा लेना) जारी रख सकते हैं। हमने दोनों समूहों को कार्यपुस्तिकाएँ और हैम्पर्स दिए। जीवनशैली समूह को भोजन सामग्री मिली, जबकि मनोचिकित्सा समूह को रंग भरने वाली किताब, स्ट्रेस बॉल और हेड मसाजर जैसी चीज़ें मिलीं।
जीवनशैली उपचार भी उतने ही प्रभावी हैं
हमें प्रत्येक कार्यक्रम में समान परिणाम मिले। परीक्षण की शुरुआत में हमने प्रत्येक प्रतिभागी को उनके स्व-रिपोर्ट किए गए मानसिक स्वास्थ्य के आधार पर एक अंक दिया। हमने कार्यक्रम के अंत में उन्हें फिर से मापा।
आठ हफ्तों में, उन अंकों ने जीवनशैली कार्यक्रम (42 प्रतिशत) और मनोचिकित्सा कार्यक्रम (37 प्रतिशत) में प्रतिभागियों के लिए अवसाद के लक्षणों को कम दिखाया। यह अंतर सांख्यिकीय या चिकित्सकीय रूप से सार्थक नहीं था इसलिए हम यह निष्कर्ष निकाल सकते हैं कि दोनों उपचार एक-दूसरे के समान ही अच्छे थे।
समूहों के बीच कुछ मतभेद थे। जीवनशैली कार्यक्रम में शामिल लोगों ने अपने आहार में सुधार किया, जबकि मनोचिकित्सा कार्यक्रम में शामिल लोगों ने महसूस किया कि उपचार की शुरुआत की तुलना में उन्होंने अपना सामाजिक समर्थन बढ़ा दिया है - जिसका अर्थ है कि वे अन्य लोगों से कितना जुड़ाव महसूस करते हैं।
दोनों कार्यक्रमों में प्रतिभागियों ने अपनी शारीरिक गतिविधि बढ़ा दी। जबकि जीवनशैली कार्यक्रम में शामिल लोगों के लिए यह अपेक्षित था, मनोचिकित्सा कार्यक्रम में शामिल लोगों के लिए यह कम अपेक्षित था। ऐसा इसलिए हो सकता है क्योंकि उन्हें पता था कि वे जीवनशैली के बारे में एक शोध अध्ययन में नामांकित थे और उन्होंने अवचेतन रूप से अपने गतिविधि पैटर्न को बदल दिया, या यह मनोचिकित्सा करने का एक सकारात्मक उप-उत्पाद हो सकता है।
लागत में भी ज्यादा अंतर नहीं था. जीवनशैली कार्यक्रम प्रदान करना थोड़ा सस्ता था: प्रति प्रतिभागी $482, जबकि मनोचिकित्सा के लिए $503। ऐसा इसलिए है क्योंकि आहार विशेषज्ञों और व्यायाम फिजियोलॉजिस्ट और मनोवैज्ञानिकों के बीच प्रति घंटा दरें भिन्न होती हैं।
मानसिक स्वास्थ्य कार्यबल की कमी के लिए इसका क्या मतलब है?
ऑस्ट्रेलिया में मानसिक स्वास्थ्य सेवाओं की मांग बढ़ रही है, जबकि साथ ही कार्यबल को राष्ट्रव्यापी कमी का सामना करना पड़ रहा है।
मनोवैज्ञानिक, जो लगभग आधी मानसिक स्वास्थ्य सेवाएँ प्रदान करते हैं, उन्हें लंबे समय तक प्रतीक्षा करनी पड़ सकती है। हमारे नतीजे बताते हैं कि, उचित प्रशिक्षण और दिशानिर्देशों के साथ, आहार और व्यायाम में विशेषज्ञ सहयोगी स्वास्थ्य पेशेवर इस अंतर को दूर करने में मदद कर सकते हैं।
जीवनशैली वां
