Follow the News - Dainik Bhaskar Hindi - India, Rajasthan, Madhya Pradesh, MP, CG, UP, Bihar, Delhi channel on WhatsApp: https://whatsapp.com/channel/0029Va2jCv8CsU9Mj8U74b2H

News 4 Rain

<iframe width="848" height="477" src="https://www.youtube.com/embed/IrAAECReHf4" title="🟠Latest Gujarati News LIVE | ગુજરાતના તમામ મોટા સમાચાર | Gujarat Samachar | Gujarat Flood | News18" frameborder="0" allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture; web-share" referrerpolicy="strict-origin-when-cross-origin" allowfullscreen></iframe>

Cristiano Ronaldo Tonight with Al Nassr

 

Nano Suisse is about as small as a tiny house can practically be

newatlas.com/tiny-houses/nano-suisse-baluchon

August 7, 2024

Tiny Houses

The Nano Suisse is based on a double-axle trailer and measures a mere 3.5 m (11.5 ft) in length

Baluchon

View 12 Images

View gallery - 12 images

The Nano Suisse is about as small as a tiny house can get while remaining a practical place to live. Recently completed by France's Baluchon, it measures a mere 3.5 m (11.5 ft) in length but has a space-saving interior layout that sleeps two and even fits a home office.

To put its size into perspective, most Baluchon tiny houses, such as the Hytta, are around twice the length of this one, while the Tellico is almost four times longer. Described as a "big sister" to Baluchon's original Nano, the size difference is actually negligible – it has an increased length of around 20 cm (7.8 inches). The real difference is in its interior layout, which is totally different and places more focus on storage.

The Nano Suisse is based on a double-axle trailer and finished in red cedar cladding with aluminum accenting. Its entrance opens onto the home office area, which could perhaps also double as a dining area and includes seating for two, plus a large porthole-style window and a lot of storage, given the tiny house's size. A sofa bed is nearby and this serves as both the main living space and the bedroom. There's yet more storage above this area too.

The Nano Suisse features generous glazing, including a large porthole-style window

Baluchon

As you'd expect, the kitchen is very small and basic. It has a sink, fridge, and some storage – plus a portable stove tucked away in there – and that's it, underscoring that this tiny house is probably best suited for short stays, or those who are really serious about downsizing.

The only separate room in the Nano Suisse is the bathroom. Reached by sliding door from the kitchen area, it contains a shower and toilet (though no sink, presumably due to size constraints). There's also a small storage loft over the bathroom.

The Nano Suisse has already been transported to its owner's plot of land in Switzerland. We've no word on the price of this one, but Baluchon's tiny houses typically start at €85,000 (roughly US$92,000).

Source: Baluchon

View gallery - 12 images

Adam Williams

Adam scours the globe from his home in Spain in order to bring the best of innovative architecture and sustainable design to the pages of New Atlas. Most of his spare time is spent dabbling in music, tinkering with old Macintosh computers and trying to keep his even older VW bus on the road.

 

A familiar culprit thought to be why depression affects motivation

newatlas.com/health-wellbeing/hypothesis-exercise-mechanism-depression

Health & Wellbeing

Researchers have proposed how exercise exerts anti-depressant effects, spurring motivation

Depositphotos

View 1 Images

Exercise’s positive effect on depression is well-known, but not how it produces its anti-depressant effects. After reviewing a broad range of studies into how depression and physical activity affect motivation, researchers have now come up with a hypothesis.

People suffering from depression can experience apathy, a lack of enthusiasm, and anhedonia, the inability to derive joy or pleasure from activities that they’d usually find pleasurable. Both contribute to a decrease in motivation that can prevent people from engaging in things like work and social activities.

It’s known that physical activity, especially aerobic exercise, can reduce or even prevent depressive symptoms, but how it does so remains unclear. Researchers from University College London (UCL) reviewed a broad range of human and animal studies that explored the mechanisms underpinning depression and exercise and have proposed a novel hypothesis for exercise’s antidepressant effects.

“The antidepressant effect of aerobic exercise has been convincingly demonstrated through randomized controlled trials, but its mechanism is not well understood,” said Dr Emily Hird from the Institute of Cognitive Neuroscience at UCL and the study’s lead and corresponding author. “This is, in part, because it likely involves a variety of biological and psychological processes."

Previous studies have suggested that anhedonia is associated with a disruption of the brain’s reward pathways. These pathways are activated whenever we experience something rewarding, like nice-tasting food, sex, or addictive drugs. When exposed to a rewarding stimulus, the brain responds by releasing more dopamine, which provides a sense of pleasure and the motivation to do something again because it feels good. The disruption to these pathways in depressed people means that they’re less willing – less motivated – to expend effort to receive a reward.

Research has also shown that depression, particularly anhedonia, is associated with inflammation and that inflammation, which is responsible for a wide range of medical conditions, disrupts dopamine activity. Studies have found that inhibiting the inflammatory chemicals the body produces reduces depressive symptoms and anhedonia. In summary, the evidence suggested that inflammation reduced dopamine transmission, which decreased motivation in response to the mental and/or physical effort required to achieve a reward, leading to anhedonia and fatigue. On the other hand, the researchers found good evidence that physical activity reduced inflammation and improved dopamine functioning, reward processing, effort exertion, and motivation.

“[A]longside its positive effect on inflammation, dopamine and reward processing, exercise also reduces oxidative stress and improves self-esteem and self-efficacy,” Hird said. “However, we are proposing that exercise – particularly aerobic activities that make you sweaty and out of breath – decreases inflammation and boosts dopamine transmission, which in turn increases the desire to exert effort, and therefore boosts motivation generally.”

The researchers hope their hypothesis will inform new treatment strategies for depression, like personalized exercise programs.

“Understanding the mechanisms that underly the antidepressant effects of physical activity in depression could also inform our understanding of the mechanisms causing depression and the development of novel intervention strategies, in particular personalized intervention and social prescribing,” said Hird.

Further study using large randomized controlled trials is needed to assess the effect of exercise on depression and measure its effect on variables including inflammation, dopamine transmission, and motivation. To that end, the researchers are running a trial involving 250 participants aged 18 to 60.

“Addressing barriers to exercise – particularly in people with depression – is crucial, as regular physical activity may be able to alleviate symptoms, enhance mood and empower individuals on their path to recovery,” said Hird. “As part of this, finding strategies to encourage exercise is key.”

The study was published in the journal Translational Psychiatry.

Source: UCL

Paul McClure

Paul brings extensive knowledge and real-world experience to New Atlas. His qualifications include a Bachelor of Nursing, Graduate Diplomas in Advanced Nursing and Psychological Studies, a Master of Laws (Juris Doctor), and a Bachelor of Arts in journalism and creative writing. Paul has worked as an intensive care nurse at one of Australia’s busiest trauma hospitals and as a criminal defense lawyer before pivoting to journalism. His diverse professional background informs his writing, providing unique insights.

—---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

એક પરિચિત ગુનેગારે વિચાર્યું કે ડિપ્રેશન પ્રેરણાને કેમ અસર કરે છે

newatlas.com/health-wellbeing/hypothesis-exercise-mechanism-depression

આરોગ્ય અને સુખાકારી

સંશોધકોએ પ્રસ્તાવ મૂક્યો છે કે કસરત કેવી રીતે એન્ટી-ડિપ્રેસન્ટ અસર કરે છે, પ્રેરણા આપે છે

સંશોધકોએ પ્રસ્તાવ મૂક્યો છે કે કસરત કેવી રીતે એન્ટી-ડિપ્રેસન્ટ અસર કરે છે, પ્રેરણા આપે છે

ડિપોઝિટફોટો

1 છબીઓ જુઓ

ડિપ્રેશન પર વ્યાયામની સકારાત્મક અસર જાણીતી છે, પરંતુ તે તેની એન્ટી-ડિપ્રેસન્ટ અસરો કેવી રીતે ઉત્પન્ન કરે છે તે જાણીતું નથી. ડિપ્રેશન અને શારીરિક પ્રવૃત્તિ પ્રેરણાને કેવી રીતે અસર કરે છે તેના અભ્યાસની વ્યાપક શ્રેણીની સમીક્ષા કર્યા પછી, સંશોધકો હવે એક પૂર્વધારણા સાથે આવ્યા છે.

ડિપ્રેશનથી પીડિત લોકો ઉદાસીનતા, ઉત્સાહનો અભાવ અને એન્હેડોનિયા, તેઓને સામાન્ય રીતે આનંદદાયક લાગતી હોય તેવી પ્રવૃત્તિઓમાંથી આનંદ અથવા આનંદ મેળવવાની અસમર્થતાનો અનુભવ કરી શકે છે. બંને પ્રેરણામાં ઘટાડો કરવા માટે ફાળો આપે છે જે લોકોને કામ અને સામાજિક પ્રવૃત્તિઓ જેવી બાબતોમાં જોડાતાં અટકાવી શકે છે.

તે જાણીતું છે કે શારીરિક પ્રવૃત્તિ, ખાસ કરીને એરોબિક કસરત, ડિપ્રેસિવ લક્ષણોને ઘટાડી અથવા અટકાવી શકે છે, પરંતુ તે કેવી રીતે કરે છે તે અસ્પષ્ટ રહે છે. યુનિવર્સિટી કોલેજ લંડન (UCL) ના સંશોધકોએ માનવ અને પ્રાણીઓના અભ્યાસોની વ્યાપક શ્રેણીની સમીક્ષા કરી હતી જેણે ડિપ્રેશન અને કસરતને આધારભૂત મિકેનિઝમ્સની શોધ કરી હતી અને કસરતની એન્ટીડિપ્રેસન્ટ અસરો માટે એક નવતર પૂર્વધારણાનો પ્રસ્તાવ મૂક્યો હતો.

"એરોબિક કસરતની એન્ટીડિપ્રેસન્ટ અસર રેન્ડમાઇઝ્ડ કન્ટ્રોલ્ડ ટ્રાયલ્સ દ્વારા ખાતરીપૂર્વક દર્શાવવામાં આવી છે, પરંતુ તેની પદ્ધતિ સારી રીતે સમજી શકાતી નથી," UCL ખાતે ઇન્સ્ટિટ્યુટ ઑફ કોગ્નિટિવ ન્યુરોસાયન્સના ડૉ એમિલી હર્ડ અને અભ્યાસના અગ્રણી અને અનુરૂપ લેખકે જણાવ્યું હતું. "આ ભાગરૂપે છે, કારણ કે તેમાં સંભવતઃ વિવિધ જૈવિક અને મનોવૈજ્ઞાનિક પ્રક્રિયાઓનો સમાવેશ થાય છે."

અગાઉના અભ્યાસોએ સૂચવ્યું છે કે એન્હેડોનિયા મગજના પુરસ્કાર માર્ગોના વિક્ષેપ સાથે સંકળાયેલું છે. આ માર્ગો સક્રિય થાય છે જ્યારે પણ આપણે કંઈક લાભદાયી અનુભવીએ છીએ, જેમ કે સ્વાદિષ્ટ ખોરાક, સેક્સ અથવા વ્યસનકારક દવાઓ. જ્યારે લાભદાયી ઉત્તેજનાના સંપર્કમાં આવે છે, ત્યારે મગજ વધુ ડોપામાઇન મુક્ત કરીને પ્રતિક્રિયા આપે છે, જે આનંદની લાગણી અને ફરીથી કંઈક કરવાની પ્રેરણા આપે છે કારણ કે તે સારું લાગે છે. હતાશ લોકોમાં આ માર્ગોમાં વિક્ષેપનો અર્થ એ છે કે તેઓ પુરસ્કાર મેળવવા માટે પ્રયત્નો કરવા ઓછા તૈયાર - ઓછા પ્રેરિત છે.

સંશોધનોએ એ પણ દર્શાવ્યું છે કે ડિપ્રેશન, ખાસ કરીને એન્હેડોનિયા, બળતરા સાથે સંકળાયેલું છે અને તે બળતરા, જે તબીબી પરિસ્થિતિઓની વિશાળ શ્રેણી માટે જવાબદાર છે, ડોપામાઇન પ્રવૃત્તિને અવરોધે છે. અધ્યયનોએ શોધી કાઢ્યું છે કે શરીરમાં ઉત્પન્ન થતા દાહક રસાયણોને અટકાવવાથી ડિપ્રેસિવ લક્ષણો અને એન્હેડોનિયા ઘટાડે છે. સારાંશમાં, પુરાવા સૂચવે છે કે બળતરાથી ડોપામાઇન ટ્રાન્સમિશનમાં ઘટાડો થાય છે, જે પુરસ્કાર પ્રાપ્ત કરવા માટે જરૂરી માનસિક અને/અથવા શારીરિક પ્રયત્નોના પ્રતિભાવમાં પ્રેરણા ઘટાડે છે, જે એનહેડોનિયા અને થાક તરફ દોરી જાય છે. બીજી બાજુ, સંશોધકોને સારા પુરાવા મળ્યા છે કે શારીરિક પ્રવૃત્તિ બળતરા ઘટાડે છે અને ડોપામાઇનની કામગીરીમાં સુધારો કરે છે, પુરસ્કાર પ્રક્રિયા, પ્રયત્નો અને પ્રેરણા.

"[A] બળતરા, ડોપામાઇન અને પુરસ્કારની પ્રક્રિયા પર તેની સકારાત્મક અસરની સાથે, કસરત પણ ઓક્સિડેટીવ તણાવ ઘટાડે છે અને આત્મસન્માન અને સ્વ-અસરકારકતામાં સુધારો કરે છે," હિર્ડે કહ્યું. "જો કે, અમે તે કસરતની દરખાસ્ત કરી રહ્યા છીએ - ખાસ કરીને એરોબિક પ્રવૃત્તિઓ જે તમને પરસેવો અને શ્વાસ બહાર કાઢે છે - બળતરા ઘટાડે છે અને ડોપામાઇન ટ્રાન્સમિશનને વેગ આપે છે, જે બદલામાં પ્રયત્ન કરવાની ઇચ્છાને વધારે છે, અને તેથી સામાન્ય રીતે પ્રેરણાને વેગ આપે છે."

સંશોધકોને આશા છે કે તેમની પૂર્વધારણા ડિપ્રેશન માટેની નવી સારવાર વ્યૂહરચનાઓને જાણ કરશે, જેમ કે વ્યક્તિગત કસરત કાર્યક્રમો.

"ડિપ્રેશનમાં શારીરિક પ્રવૃત્તિની એન્ટીડિપ્રેસન્ટ અસરો અંતર્ગત મિકેનિઝમ્સને સમજવું એ ડિપ્રેશનનું કારણ બને છે અને નવલકથા હસ્તક્ષેપ વ્યૂહરચનાઓ, ખાસ કરીને વ્યક્તિગત હસ્તક્ષેપ અને સામાજિક પ્રિસ્ક્રિબિંગના વિકાસ વિશેની અમારી સમજણને પણ જાણ કરી શકે છે," હિર્ડે કહ્યું.

ડિપ્રેશન પર કસરતની અસરનું મૂલ્યાંકન કરવા અને બળતરા, ડોપામાઇન ટ્રાન્સમિશન અને પ્રેરણા સહિતના ચલો પર તેની અસરને માપવા માટે મોટા રેન્ડમાઇઝ્ડ નિયંત્રિત ટ્રાયલ્સનો ઉપયોગ કરીને વધુ અભ્યાસની જરૂર છે. તે માટે, સંશોધકો 18 થી 60 વર્ષની વયના 250 સહભાગીઓને સંડોવતા ટ્રાયલ ચલાવી રહ્યા છે.

"વ્યાયામમાં અવરોધોને સંબોધિત કરવું - ખાસ કરીને ડિપ્રેશનવાળા લોકોમાં - નિર્ણાયક છે, કારણ કે નિયમિત શારીરિક પ્રવૃત્તિ લક્ષણોને દૂર કરવામાં, મૂડને વધારવામાં અને વ્યક્તિઓને તેમના પુનઃપ્રાપ્તિના માર્ગ પર સશક્ત કરી શકે છે," હિર્ડે કહ્યું. "આના ભાગરૂપે, કસરતને પ્રોત્સાહિત કરવા માટેની વ્યૂહરચના શોધવી એ ચાવીરૂપ છે."

આ અભ્યાસ જર્નલ ટ્રાન્સલેશનલ સાયકિયાટ્રીમાં પ્રકાશિત થયો હતો.

સ્ત્રોત: UCL

પોલ McClure

પોલ ન્યૂ એટલાસમાં વ્યાપક જ્ઞાન અને વાસ્તવિક દુનિયાનો અનુભવ લાવે છે. તેમની લાયકાતોમાં બેચલર ઓફ નર્સિંગ, એડવાન્સ્ડ નર્સિંગ અને સાયકોલોજિકલ સ્ટડીઝમાં સ્નાતક ડિપ્લોમા, કાયદાના માસ્ટર (જ્યુરીસ ડૉક્ટર), અને પત્રકારત્વ અને સર્જનાત્મક લેખનમાં સ્નાતકનો સમાવેશ થાય છે. પૌલે ઑસ્ટ્રેલિયાની સૌથી વ્યસ્ત ટ્રોમા હૉસ્પિટલમાં સઘન સંભાળ નર્સ તરીકે અને ફોજદારી બચાવ વકીલ તરીકે કામ કર્યું છે.

—------------------------------------------------------------------------------------------------------------

माना जाता है कि अवसाद प्रेरणा को क्यों प्रभावित करता है, यह एक जाना-पहचाना कारण है

newatlas.com/health-wellbeing/hypothesis-exercise-mechanism-depression

स्वास्थ्य और कल्याण

शोधकर्ताओं ने प्रस्तावित किया है कि व्यायाम कैसे अवसादरोधी प्रभाव डालता है, प्रेरणा को बढ़ाता है

शोधकर्ताओं ने प्रस्तावित किया है कि व्यायाम कैसे अवसादरोधी प्रभाव डालता है, प्रेरणा को बढ़ाता है

डिपॉजिटफोटो

1 छवियाँ देखें

अवसाद पर व्यायाम का सकारात्मक प्रभाव सर्वविदित है, लेकिन यह नहीं कि यह कैसे अवसादरोधी प्रभाव उत्पन्न करता है। अवसाद और शारीरिक गतिविधि प्रेरणा को कैसे प्रभावित करते हैं, इस पर व्यापक अध्ययनों की समीक्षा करने के बाद, शोधकर्ता अब एक परिकल्पना लेकर आए हैं।

अवसाद से पीड़ित लोग उदासीनता, उत्साह की कमी और एन्हेडोनिया का अनुभव कर सकते हैं, जो उन गतिविधियों से आनंद या खुशी प्राप्त करने में असमर्थता है जो उन्हें आमतौर पर सुखद लगती हैं। दोनों ही प्रेरणा में कमी में योगदान करते हैं जो लोगों को काम और सामाजिक गतिविधियों जैसी चीजों में शामिल होने से रोक सकता है।

यह सर्वविदित है कि शारीरिक गतिविधि, विशेष रूप से एरोबिक व्यायाम, अवसादग्रस्तता के लक्षणों को कम कर सकता है या रोक भी सकता है, लेकिन यह कैसे करता है, यह अभी भी स्पष्ट नहीं है। यूनिवर्सिटी कॉलेज लंदन (UCL) के शोधकर्ताओं ने मानव और पशु अध्ययनों की एक विस्तृत श्रृंखला की समीक्षा की, जिसमें अवसाद और व्यायाम के पीछे के तंत्रों की खोज की गई और व्यायाम के अवसादरोधी प्रभावों के लिए एक नई परिकल्पना प्रस्तावित की गई।

यूसीएल में संज्ञानात्मक तंत्रिका विज्ञान संस्थान की डॉ. एमिली हर्ड और अध्ययन की प्रमुख और संबंधित लेखिका ने कहा, "एरोबिक व्यायाम के अवसादरोधी प्रभाव को यादृच्छिक नियंत्रित परीक्षणों के माध्यम से स्पष्ट रूप से प्रदर्शित किया गया है, लेकिन इसके तंत्र को अच्छी तरह से समझा नहीं गया है।" "यह आंशिक रूप से इसलिए है क्योंकि इसमें कई तरह की जैविक और मनोवैज्ञानिक प्रक्रियाएँ शामिल हैं।"

पिछले अध्ययनों ने सुझाव दिया है कि एन्हेडोनिया मस्तिष्क के इनाम मार्गों में व्यवधान से जुड़ा है। जब भी हम कुछ पुरस्कृत अनुभव करते हैं, जैसे कि स्वादिष्ट भोजन, सेक्स या नशे की लत वाली दवाएँ, तो ये मार्ग सक्रिय हो जाते हैं। जब किसी पुरस्कृत उत्तेजना के संपर्क में आते हैं, तो मस्तिष्क अधिक डोपामाइन जारी करके प्रतिक्रिया करता है, जो आनंद की भावना और फिर से कुछ करने की प्रेरणा प्रदान करता है क्योंकि यह अच्छा लगता है। उदास लोगों में इन मार्गों में व्यवधान का मतलब है कि वे पुरस्कार प्राप्त करने के लिए प्रयास करने के लिए कम इच्छुक - कम प्रेरित - हैं।

शोध ने यह भी दिखाया है कि अवसाद, विशेष रूप से एन्हेडोनिया, सूजन से जुड़ा है और सूजन, जो कई तरह की चिकित्सा स्थितियों के लिए जिम्मेदार है, डोपामाइन गतिविधि को बाधित करती है। अध्ययनों में पाया गया है कि शरीर द्वारा उत्पादित भड़काऊ रसायनों को बाधित करने से अवसादग्रस्तता के लक्षण और एन्हेडोनिया कम हो जाते हैं। संक्षेप में, साक्ष्य ने सुझाव दिया कि सूजन ने डोपामाइन संचरण को कम कर दिया, जिसने पुरस्कार प्राप्त करने के लिए आवश्यक मानसिक और/या शारीरिक प्रयास के जवाब में प्रेरणा को कम कर दिया, जिससे एन्हेडोनिया और थकान। दूसरी ओर, शोधकर्ताओं को इस बात के अच्छे सबूत मिले कि शारीरिक गतिविधि से सूजन कम हुई और डोपामाइन की कार्यप्रणाली, इनाम प्रसंस्करण, प्रयास परिश्रम और प्रेरणा में सुधार हुआ। "सूजन, डोपामाइन और इनाम प्रसंस्करण पर इसके सकारात्मक प्रभाव के साथ-साथ, व्यायाम ऑक्सीडेटिव तनाव को भी कम करता है और आत्म-सम्मान और आत्म-प्रभावकारिता में सुधार करता है," हर्ड ने कहा। "हालांकि, हम यह प्रस्ताव कर रहे हैं कि व्यायाम - विशेष रूप से एरोबिक गतिविधियाँ जो आपको पसीने से तर और साँस फूलने पर मजबूर करती हैं - सूजन को कम करती हैं और डोपामाइन संचरण को बढ़ाती हैं, जो बदले में प्रयास करने की इच्छा को बढ़ाती हैं, और इसलिए आम तौर पर प्रेरणा को बढ़ाती हैं।" शोधकर्ताओं को उम्मीद है कि उनकी परिकल्पना अवसाद के लिए नई उपचार रणनीतियों को सूचित करेगी, जैसे कि व्यक्तिगत व्यायाम कार्यक्रम। "अवसाद में शारीरिक गतिविधि के अवसादरोधी प्रभावों के पीछे के तंत्रों को समझना अवसाद पैदा करने वाले तंत्रों और विशेष रूप से व्यक्तिगत हस्तक्षेप और सामाजिक प्रिस्क्रिप्शन में नई हस्तक्षेप रणनीतियों के विकास की हमारी समझ को भी सूचित कर सकता है," हर्ड ने कहा। व्यायाम के अवसाद पर प्रभाव का आकलन करने और सूजन, डोपामाइन संचरण और प्रेरणा सहित चर पर इसके प्रभाव को मापने के लिए बड़े यादृच्छिक नियंत्रित परीक्षणों का उपयोग करके आगे के अध्ययन की आवश्यकता है। इस उद्देश्य के लिए, शोधकर्ता 18 से 60 वर्ष की आयु के 250 प्रतिभागियों को शामिल करते हुए एक परीक्षण चला रहे हैं।

"व्यायाम में बाधाओं को संबोधित करना - विशेष रूप से अवसाद वाले लोगों में - महत्वपूर्ण है, क्योंकि नियमित शारीरिक गतिविधि लक्षणों को कम करने, मनोदशा को बढ़ाने और व्यक्तियों को उनके ठीक होने के मार्ग पर सशक्त बनाने में सक्षम हो सकती है," हर्ड ने कहा। "इसके हिस्से के रूप में, व्यायाम को प्रोत्साहित करने के लिए रणनीतियाँ खोजना महत्वपूर्ण है।"

अध्ययन ट्रांसलेशनल साइकियाट्री पत्रिका में प्रकाशित हुआ था।

स्रोत: यूसीएल

पॉल मैकक्लर

पॉल न्यू एटलस में व्यापक ज्ञान और वास्तविक दुनिया का अनुभव लेकर आते हैं। उनकी योग्यताओं में नर्सिंग में स्नातक, उन्नत नर्सिंग और मनोवैज्ञानिक अध्ययन में स्नातकोत्तर डिप्लोमा, कानून में मास्टर (ज्यूरिस डॉक्टर), और पत्रकारिता और रचनात्मक लेखन में कला स्नातक शामिल हैं। पॉल ने ऑस्ट्रेलिया के सबसे व्यस्त ट्रॉमा अस्पतालों में से एक में गहन देखभाल नर्स के रूप में और एक आपराधिक बचाव वकील के रूप में काम किया है।

Food and exercise can treat depression

https://x.com/sureshbhatt686/status/1821722931149582605 

Food and exercise can treat depression as well as a psychologist, a study found. And it’s cheaper

deccanherald.com/science/food-and-exercise-can-treat-depression-as-well-as-a-psychologist-a-study-found-and-its-cheaper-3136220

Over eight weeks, those scores showed symptoms of depression reduced for participants in the lifestyle program (42 per cent) and the psychotherapy program (37 per cent). That difference was not statistically or clinically meaningful so we could conclude both treatments were as good as each other.

Representative image of brain

Credit: iStock photo

Adrienne O'Neil and Sophie Mahoney for The Conversation

Melbourne: Around 3.2 million Australians live with depression. At the same time, few Australians meet recommended dietary or physical activity guidelines. What has one got to do with the other? Our world-first trial, published this week, shows improving diet and doing more physical activity can be as effective as therapy with a psychologist for treating low-grade depression.

Previous studies (including our own) have found “lifestyle” therapies are effective for depression. But they have never been directly compared with psychological therapies – until now.

Amid a nation-wide shortage of mental health professionals, our research points to a potential solution. As we found lifestyle counselling was as effective as psychological therapy, our findings suggest dietitians and exercise physiologists may one day play a role in managing depression.

What did our study measure?

During the prolonged COVID lockdowns, Victorians’ distress levels were high and widespread. Face-to-face mental health services were limited.

Our trial targeted people living in Victoria with elevated distress, meaning at least mild depression but not necessarily a diagnosed mental disorder. Typical symptoms included feeling down, hopeless, irritable or tearful.

We partnered with our local mental health service to recruit 182 adults and provided group-based sessions on Zoom. All participants took part in up to six sessions over eight weeks, facilitated by health professionals.

Half were randomly assigned to participate in a program co-facilitated by an accredited practising dietitian and an exercise physiologist. That group – called the lifestyle program – developed nutrition and movement goals: -eating a wide variety of foods -choosing high-fibre plant foods -including high quality fats -limiting discretionary foods, such as those high in saturated fats and added sugars doing enjoyable physical activity.

The second group took part in psychotherapy sessions convened by two psychologists. The psychotherapy program used cognitive behavioural therapy (CBT), the gold standard for treating depression in groups and when delivered remotely.

In both groups, participants could continue existing treatments (such as taking antidepressant medication). We gave both groups workbooks and hampers. The lifestyle group received a food hamper, while the psychotherapy group received items such as a colouring book, stress ball and head massager.

Lifestyle therapies just as effective

We found similar results in each program. At the trial’s beginning we gave each participant a score based on their self-reported mental health. We measured them again at the end of the program.

Over eight weeks, those scores showed symptoms of depression reduced for participants in the lifestyle program (42 per cent) and the psychotherapy program (37 per cent). That difference was not statistically or clinically meaningful so we could conclude both treatments were as good as each other.

There were some differences between groups. People in the lifestyle program improved their diet, while those in the psychotherapy program felt they had increased their social support – meaning how connected they felt to other people – compared to at the start of the treatment.

Participants in both programs increased their physical activity. While this was expected for those in the lifestyle program, it was less expected for those in the psychotherapy program. It may be because they knew they were enrolled in a research study about lifestyle and subconsciously changed their activity patterns, or it could be a positive by-product of doing psychotherapy.

There was also not much difference in cost. The lifestyle program was slightly cheaper to deliver: A$482 per participant, versus $503 for psychotherapy. That’s because hourly rates differ between dietitians and exercise physiologists, and psychologists.

What does this mean for mental health workforce shortages?

Demand for mental health services is increasing in Australia, while at the same time the workforce faces worsening nation-wide shortages.

Psychologists, who provide about half of all mental health services, can have long wait times. Our results suggest that, with the appropriate training and guidelines, allied health professionals who specialise in diet and exercise could help address this gap.

Lifestyle therapies can be combined with psychology sessions for multi-disciplinary care. But diet and exercise therapies could prove particularly effective for those on waitlists to see a psychologists, who may be receiving no other professional support while they wait.

Many dietitians and exercise physiologists already have advanced skills and expertise in motivating behaviour change. Most accredited practising dietitians are trained in managing eating disorders or gastrointestinal conditions, which commonly overlap with depression.

There is also a cost argument. It is overall cheaper to train a dietitian ($153,039) than a psychologist ($189,063) – and it takes less time.

Potential barriers

Australians with chronic conditions (such as diabetes) can access subsidised dietitian and exercise physiologist appointments under various Medicare treatment plans. Those with eating disorders can also access subsidised dietitian appointments. But mental health care plans for people with depression do not support subsidised sessions with dietitians or exercise physiologists, despite peak bodies urging them to do so.

Increased training, upskilling and Medicare subsidies would be needed to support dietitians and exercise physiologists to be involved in treating mental health issues.

Our training and clinical guidelines are intended to help clinicians practising lifestyle-based mental health care within their scope of practice (activities a health care provider can undertake).

Future directions

Our trial took place during COVID lockdowns and examined people with at least mild symptoms of depression who did not necessarily have a mental disorder. We are seeking to replicate these findings and are now running a study open to Australians with mental health conditions such as major depression or bipolar disorder.

(Adrienne O'Neil is a Professor at Food & Mood Centre, Deakin University and Sophie Mahoney is an Associate Research Fellow at Food and Mood Centre, Deakin University)

=====================================================

ખોરાક અને કસરત ડિપ્રેશનની સાથે સાથે મનોવૈજ્ઞાનિક પણ સારવાર કરી શકે છે, એમ એક અભ્યાસમાં જાણવા મળ્યું છે. અને તે સસ્તું છે

deccanherald.com/science/food-and-exercise-can-treat-depression-as-well-as-a-psychologist-a-study-found-and-its-cheaper-3136220

આઠ અઠવાડિયામાં, તે સ્કોર્સ જીવનશૈલી કાર્યક્રમ (42 ટકા) અને મનોરોગ ચિકિત્સા કાર્યક્રમ (37 ટકા) માં સહભાગીઓ માટે ડિપ્રેશનના લક્ષણોમાં ઘટાડો દર્શાવે છે. તે તફાવત આંકડાકીય અથવા તબીબી રીતે અર્થપૂર્ણ ન હતો તેથી અમે તારણ કાઢી શકીએ છીએ કે બંને સારવાર એકબીજા જેટલી સારી હતી.

મગજની પ્રતિનિધિ છબી

ક્રેડિટ: iStock ફોટો

વાર્તાલાપ માટે એડ્રિન ઓ'નીલ અને સોફી મહોની

મેલબોર્નઃ લગભગ 3.2 મિલિયન ઓસ્ટ્રેલિયન લોકો ડિપ્રેશન સાથે જીવે છે. તે જ સમયે, થોડા ઓસ્ટ્રેલિયનો ભલામણ કરેલ આહાર અથવા શારીરિક પ્રવૃત્તિ માર્ગદર્શિકાને પૂર્ણ કરે છે. એકને બીજા સાથે શું લેવાદેવા છે? આ અઠવાડિયે પ્રકાશિત થયેલ અમારી વિશ્વ-પ્રથમ અજમાયશ દર્શાવે છે કે આહારમાં સુધારો કરવો અને વધુ શારીરિક પ્રવૃત્તિ કરવી એ નિમ્ન-ગ્રેડ ડિપ્રેશનની સારવાર માટે મનોવૈજ્ઞાનિક સાથેની ઉપચાર જેટલી અસરકારક હોઈ શકે છે.

અગાઉના અભ્યાસો (આપણા પોતાના સહિત)એ શોધી કાઢ્યું છે કે "જીવનશૈલી" ઉપચાર ડિપ્રેશન માટે અસરકારક છે. પરંતુ અત્યાર સુધી - મનોવૈજ્ઞાનિક ઉપચારો સાથે તેમની સીધી સરખામણી ક્યારેય કરવામાં આવી નથી.

માનસિક સ્વાસ્થ્ય વ્યાવસાયિકોની રાષ્ટ્રવ્યાપી અછત વચ્ચે, અમારું સંશોધન સંભવિત ઉકેલ તરફ નિર્દેશ કરે છે. જીવનશૈલી પરામર્શ મનોવૈજ્ઞાનિક થેરાપી જેટલું જ અસરકારક હોવાનું અમને જણાયું છે, અમારા તારણો સૂચવે છે કે ડાયેટિશિયન અને કસરત ફિઝિયોલોજિસ્ટ એક દિવસ ડિપ્રેશનના સંચાલનમાં ભૂમિકા ભજવી શકે છે.

અમારા અભ્યાસે શું માપ્યું?

લાંબા સમય સુધી COVID લોકડાઉન દરમિયાન, વિક્ટોરિયનોની તકલીફનું સ્તર ઊંચું અને વ્યાપક હતું. સામ-સામે માનસિક સ્વાસ્થ્ય સેવાઓ મર્યાદિત હતી.

અમારા અજમાયશમાં વિક્ટોરિયામાં રહેતા લોકોને એલિવેટેડ ડિસઓર્ડર સાથે લક્ષિત કરવામાં આવ્યા હતા, જેનો અર્થ ઓછામાં ઓછો હળવો ડિપ્રેશન છે પરંતુ તે જરૂરી નથી કે માનસિક વિકારનું નિદાન થયું હોય. લાક્ષણિક લક્ષણોમાં નિરાશા, નિરાશા, ચીડિયા અથવા આંસુનો સમાવેશ થાય છે.

અમે 182 પુખ્તોની ભરતી કરવા માટે અમારી સ્થાનિક માનસિક આરોગ્ય સેવા સાથે ભાગીદારી કરી અને ઝૂમ પર જૂથ-આધારિત સત્રો પ્રદાન કર્યા. તમામ સહભાગીઓએ આઠ અઠવાડિયામાં છ સત્ર સુધી ભાગ લીધો હતો, જેમાં આરોગ્ય વ્યાવસાયિકો દ્વારા સુવિધા આપવામાં આવી હતી.

માન્યતાપ્રાપ્ત પ્રેક્ટિસિંગ ડાયેટિશિયન અને એક્સરસાઇઝ ફિઝિયોલોજિસ્ટ દ્વારા સહ-સુવિધાવાળા પ્રોગ્રામમાં ભાગ લેવા માટે અડધાને રેન્ડમલી સોંપવામાં આવ્યા હતા. તે જૂથ - જેને જીવનશૈલી કાર્યક્રમ કહેવામાં આવે છે - પોષણ અને ચળવળના લક્ષ્યો વિકસાવ્યા: -વિવિધ પ્રકારના ખોરાક ખાવું -ઉચ્ચ ફાઇબરવાળા છોડના ખોરાકની પસંદગી -જેમાં ઉચ્ચ ગુણવત્તાની ચરબીનો સમાવેશ થાય છે -વિવેકાધીન ખોરાકને મર્યાદિત કરવો, જેમ કે સંતૃપ્ત ચરબી અને ઉમેરેલી ખાંડ આનંદપ્રદ શારીરિક પ્રવૃત્તિ.

બીજા જૂથે બે મનોવૈજ્ઞાનિકો દ્વારા બોલાવવામાં આવેલા મનોરોગ ચિકિત્સા સત્રોમાં ભાગ લીધો હતો. મનોરોગ ચિકિત્સા કાર્યક્રમ જ્ઞાનાત્મક વર્તણૂકીય થેરાપી (CBT) નો ઉપયોગ કરે છે, જે જૂથોમાં ડિપ્રેશનની સારવાર માટેનું સુવર્ણ ધોરણ છે અને જ્યારે દૂરથી વિતરિત કરવામાં આવે છે.

બંને જૂથોમાં, સહભાગીઓ હાલની સારવાર ચાલુ રાખી શકે છે (જેમ કે એન્ટીડિપ્રેસન્ટ દવાઓ લેવી). અમે બંને જૂથોને વર્કબુક અને હેમ્પર્સ આપ્યા. જીવનશૈલી જૂથને ફૂડ હેમ્પર મળ્યું, જ્યારે મનોરોગ ચિકિત્સા જૂથને કલરિંગ બુક, સ્ટ્રેસ બોલ અને હેડ મસાજર જેવી વસ્તુઓ મળી.

જીવનશૈલી ઉપચારો એટલી જ અસરકારક છે

અમને દરેક પ્રોગ્રામમાં સમાન પરિણામો મળ્યાં છે. ટ્રાયલની શરૂઆતમાં અમે દરેક સહભાગીને તેમના સ્વ-રિપોર્ટ કરેલા માનસિક સ્વાસ્થ્યના આધારે સ્કોર આપ્યો. અમે પ્રોગ્રામના અંતે તેમને ફરીથી માપ્યા.

આઠ અઠવાડિયામાં, તે સ્કોર્સ જીવનશૈલી કાર્યક્રમ (42 ટકા) અને મનોરોગ ચિકિત્સા કાર્યક્રમ (37 ટકા) માં સહભાગીઓ માટે ડિપ્રેશનના લક્ષણોમાં ઘટાડો દર્શાવે છે. તે તફાવત આંકડાકીય અથવા તબીબી રીતે અર્થપૂર્ણ ન હતો તેથી અમે તારણ કાઢી શકીએ છીએ કે બંને સારવાર એકબીજા જેટલી સારી હતી.

જૂથો વચ્ચે કેટલાક તફાવતો હતા. જીવનશૈલી કાર્યક્રમના લોકોએ તેમના આહારમાં સુધારો કર્યો, જ્યારે મનોરોગ ચિકિત્સા કાર્યક્રમમાં સામેલ લોકોએ અનુભવ્યું કે તેઓએ તેમનો સામાજિક સમર્થન વધાર્યું છે - જેનો અર્થ છે કે તેઓ અન્ય લોકો સાથે કેવી રીતે જોડાયેલા છે - સારવારની શરૂઆતની સરખામણીમાં.

બંને કાર્યક્રમોમાં સહભાગીઓએ તેમની શારીરિક પ્રવૃત્તિમાં વધારો કર્યો. જ્યારે જીવનશૈલી કાર્યક્રમમાં સામેલ લોકો માટે આ અપેક્ષિત હતું, ત્યારે મનોરોગ ચિકિત્સા કાર્યક્રમના લોકો માટે તેની અપેક્ષા ઓછી હતી. તે એટલા માટે હોઈ શકે છે કારણ કે તેઓ જાણતા હતા કે તેઓ જીવનશૈલી વિશેના સંશોધન અભ્યાસમાં નોંધાયેલા છે અને અર્ધજાગૃતપણે તેમની પ્રવૃત્તિની પેટર્ન બદલી છે, અથવા તે મનોરોગ ચિકિત્સા કરવાના હકારાત્મક આડપેદાશ હોઈ શકે છે.

ખર્ચમાં પણ બહુ ફરક નહોતો. જીવનશૈલી કાર્યક્રમ આપવા માટે થોડો સસ્તો હતો: પ્રતિભાગી દીઠ A$482, મનોરોગ ચિકિત્સા માટે $503ની સામે. તે એટલા માટે છે કારણ કે આહારશાસ્ત્રીઓ અને કસરત ફિઝિયોલોજિસ્ટ્સ અને મનોવૈજ્ઞાનિકો વચ્ચે કલાકદીઠ દરો અલગ પડે છે.

માનસિક સ્વાસ્થ્ય કર્મચારીઓની અછત માટે આનો અર્થ શું છે?

ઑસ્ટ્રેલિયામાં માનસિક સ્વાસ્થ્ય સેવાઓની માંગ વધી રહી છે, જ્યારે તે જ સમયે કર્મચારીઓને રાષ્ટ્રવ્યાપી તંગીનો સામનો કરવો પડી રહ્યો છે.

મનોવૈજ્ઞાનિકો, જેઓ લગભગ અડધી માનસિક સ્વાસ્થ્ય સેવાઓ પૂરી પાડે છે, તેઓ લાંબા સમય સુધી રાહ જોઈ શકે છે. અમારા પરિણામો સૂચવે છે કે, યોગ્ય તાલીમ અને દિશાનિર્દેશો સાથે, આહાર અને વ્યાયામમાં નિષ્ણાત એવા સંલગ્ન આરોગ્ય વ્યાવસાયિકો આ અંતરને દૂર કરવામાં મદદ કરી શકે છે.

જીવનશૈલી મી

—-----------------------------------------------------------------------------------------

एक अध्ययन में पाया गया है कि भोजन और व्यायाम मनोवैज्ञानिक के समान ही अवसाद का भी इलाज कर सकते हैं। और यह सस्ता है

deccanherald.com/science/food-and-exercise-can-treat-depression-as-well-as-a-psycholog-a-study-found-and-its-cheaper-3136220

आठ हफ्तों में, उन अंकों ने जीवनशैली कार्यक्रम (42 प्रतिशत) और मनोचिकित्सा कार्यक्रम (37 प्रतिशत) में प्रतिभागियों के लिए अवसाद के लक्षणों को कम दिखाया। यह अंतर सांख्यिकीय या चिकित्सकीय रूप से सार्थक नहीं था इसलिए हम यह निष्कर्ष निकाल सकते हैं कि दोनों उपचार एक-दूसरे के समान ही अच्छे थे।

मस्तिष्क की प्रतिनिधि छवि

श्रेय: आईस्टॉक फोटो

वार्तालाप के लिए एड्रिएन ओ'नील और सोफी महोनी

मेलबर्न: लगभग 32 लाख आस्ट्रेलियाई लोग अवसाद से ग्रस्त हैं। साथ ही, कुछ ऑस्ट्रेलियाई अनुशंसित आहार या शारीरिक गतिविधि दिशानिर्देशों को पूरा करते हैं। एक का दूसरे से क्या लेना-देना? इस सप्ताह प्रकाशित हमारा विश्व-प्रथम परीक्षण दर्शाता है कि आहार में सुधार करना और अधिक शारीरिक गतिविधि करना निम्न-श्रेणी के अवसाद के इलाज के लिए मनोवैज्ञानिक के साथ उपचार जितना प्रभावी हो सकता है।

पिछले अध्ययनों (हमारे अपने सहित) ने पाया है कि "जीवनशैली" उपचार अवसाद के लिए प्रभावी हैं। लेकिन अब तक उनकी तुलना सीधे तौर पर मनोवैज्ञानिक उपचारों से नहीं की गई है।

राष्ट्रव्यापी मानसिक स्वास्थ्य पेशेवरों की कमी के बीच, हमारा शोध एक संभावित समाधान की ओर इशारा करता है। जैसा कि हमने पाया कि जीवनशैली परामर्श मनोवैज्ञानिक चिकित्सा जितना ही प्रभावी था, हमारे निष्कर्ष बताते हैं कि आहार विशेषज्ञ और व्यायाम फिजियोलॉजिस्ट एक दिन अवसाद के प्रबंधन में भूमिका निभा सकते हैं।

हमारे अध्ययन ने क्या मापा?

लंबे समय तक कोविड लॉकडाउन के दौरान, विक्टोरियन लोगों का संकट स्तर उच्च और व्यापक था। आमने-सामने मानसिक स्वास्थ्य सेवाएँ सीमित थीं।

हमारे परीक्षण में विक्टोरिया में रहने वाले उन लोगों को लक्षित किया गया जो अत्यधिक परेशानी से पीड़ित थे, जिसका अर्थ है कम से कम हल्का अवसाद लेकिन जरूरी नहीं कि मानसिक विकार का निदान किया गया हो। विशिष्ट लक्षणों में उदास महसूस करना, निराशा, चिड़चिड़ापन या आंसू आना शामिल है।

हमने 182 वयस्कों को भर्ती करने के लिए अपनी स्थानीय मानसिक स्वास्थ्य सेवा के साथ साझेदारी की और ज़ूम पर समूह-आधारित सत्र प्रदान किए। सभी प्रतिभागियों ने स्वास्थ्य पेशेवरों की सहायता से आठ सप्ताह तक छह सत्रों में भाग लिया।

आधे को यादृच्छिक रूप से एक मान्यता प्राप्त अभ्यास आहार विशेषज्ञ और एक व्यायाम फिजियोलॉजिस्ट द्वारा सह-सुविधा वाले कार्यक्रम में भाग लेने के लिए सौंपा गया था। उस समूह - जिसे जीवनशैली कार्यक्रम कहा जाता है - ने पोषण और आंदोलन लक्ष्य विकसित किए: -विभिन्न प्रकार के खाद्य पदार्थ खाना -उच्च फाइबर वाले पौधों के खाद्य पदार्थों का चयन करना -उच्च गुणवत्ता वाले वसा सहित -विवेकाधीन खाद्य पदार्थों को सीमित करना, जैसे कि संतृप्त वसा और अतिरिक्त शर्करा वाले खाद्य पदार्थों को आनंददायक बनाना शारीरिक गतिविधि.

दूसरे समूह ने दो मनोवैज्ञानिकों द्वारा बुलाए गए मनोचिकित्सा सत्रों में भाग लिया। मनोचिकित्सा कार्यक्रम में संज्ञानात्मक व्यवहार थेरेपी (सीबीटी) का उपयोग किया गया, जो समूहों में अवसाद के इलाज के लिए स्वर्ण मानक है और जब दूर से वितरित किया जाता है।

दोनों समूहों में, प्रतिभागी मौजूदा उपचार (जैसे अवसादरोधी दवा लेना) जारी रख सकते हैं। हमने दोनों समूहों को कार्यपुस्तिकाएँ और हैम्पर्स दिए। जीवनशैली समूह को भोजन सामग्री मिली, जबकि मनोचिकित्सा समूह को रंग भरने वाली किताब, स्ट्रेस बॉल और हेड मसाजर जैसी चीज़ें मिलीं।

जीवनशैली उपचार भी उतने ही प्रभावी हैं

हमें प्रत्येक कार्यक्रम में समान परिणाम मिले। परीक्षण की शुरुआत में हमने प्रत्येक प्रतिभागी को उनके स्व-रिपोर्ट किए गए मानसिक स्वास्थ्य के आधार पर एक अंक दिया। हमने कार्यक्रम के अंत में उन्हें फिर से मापा।

आठ हफ्तों में, उन अंकों ने जीवनशैली कार्यक्रम (42 प्रतिशत) और मनोचिकित्सा कार्यक्रम (37 प्रतिशत) में प्रतिभागियों के लिए अवसाद के लक्षणों को कम दिखाया। यह अंतर सांख्यिकीय या चिकित्सकीय रूप से सार्थक नहीं था इसलिए हम यह निष्कर्ष निकाल सकते हैं कि दोनों उपचार एक-दूसरे के समान ही अच्छे थे।

समूहों के बीच कुछ मतभेद थे। जीवनशैली कार्यक्रम में शामिल लोगों ने अपने आहार में सुधार किया, जबकि मनोचिकित्सा कार्यक्रम में शामिल लोगों ने महसूस किया कि उपचार की शुरुआत की तुलना में उन्होंने अपना सामाजिक समर्थन बढ़ा दिया है - जिसका अर्थ है कि वे अन्य लोगों से कितना जुड़ाव महसूस करते हैं।

दोनों कार्यक्रमों में प्रतिभागियों ने अपनी शारीरिक गतिविधि बढ़ा दी। जबकि जीवनशैली कार्यक्रम में शामिल लोगों के लिए यह अपेक्षित था, मनोचिकित्सा कार्यक्रम में शामिल लोगों के लिए यह कम अपेक्षित था। ऐसा इसलिए हो सकता है क्योंकि उन्हें पता था कि वे जीवनशैली के बारे में एक शोध अध्ययन में नामांकित थे और उन्होंने अवचेतन रूप से अपने गतिविधि पैटर्न को बदल दिया, या यह मनोचिकित्सा करने का एक सकारात्मक उप-उत्पाद हो सकता है।

लागत में भी ज्यादा अंतर नहीं था. जीवनशैली कार्यक्रम प्रदान करना थोड़ा सस्ता था: प्रति प्रतिभागी $482, जबकि मनोचिकित्सा के लिए $503। ऐसा इसलिए है क्योंकि आहार विशेषज्ञों और व्यायाम फिजियोलॉजिस्ट और मनोवैज्ञानिकों के बीच प्रति घंटा दरें भिन्न होती हैं।

मानसिक स्वास्थ्य कार्यबल की कमी के लिए इसका क्या मतलब है?

ऑस्ट्रेलिया में मानसिक स्वास्थ्य सेवाओं की मांग बढ़ रही है, जबकि साथ ही कार्यबल को राष्ट्रव्यापी कमी का सामना करना पड़ रहा है।

मनोवैज्ञानिक, जो लगभग आधी मानसिक स्वास्थ्य सेवाएँ प्रदान करते हैं, उन्हें लंबे समय तक प्रतीक्षा करनी पड़ सकती है। हमारे नतीजे बताते हैं कि, उचित प्रशिक्षण और दिशानिर्देशों के साथ, आहार और व्यायाम में विशेषज्ञ सहयोगी स्वास्थ्य पेशेवर इस अंतर को दूर करने में मदद कर सकते हैं।

जीवनशैली वां